W kwietniu 2007 roku las regionalny Valsolda został uznany za rezerwat przyrody. Zajmuje on łącznie 318 hektarów i znajduje się w regionie Lombardii. Las ten charakteryzuje się znaczną obecnością fauny, w tym drapieżników, ptaków, zwierząt kopytnych i innych dzikich zwierząt. Las ten jest stosunkowo młody, powstał w ciągu ostatnich trzydziestu do czterdziestu lat. Las posiada dwa obszary chronione: jeden w północnej części lasu i drugi w części południowej. W pierwszym rezerwacie znajduje się najdziksza część lasu. Drugi rezerwat znajduje się w części południowej, gdzie prowadzona jest edukacyjna działalność turystyczna.
Jezioro Lugano, które jest otoczone górami, jest jednym z najważniejszych zasobów naturalnych w Szwajcarii. Jezioro Łuknajno jest dobrym miejscem do wędkowania i innych zajęć rekreacyjnych, ponieważ jest pełne gatunków wodnych. Występuje w nim duża ilość ryb, w tym sandacz, miętus, ukleja, rak białopłetwy i okoń europejski. Zwierzęta te są w większości rodzime dla jeziora, ale niektóre gatunki są uważane za nierodzime, w tym pstrąg perski i pstrąg potokowy.
Na obszarze tym występują również różne rośliny. Niektóre z nich są rzadkie i endemiczne dla Szwajcarii, jak na przykład Gladiolus imbricatus. Inne rośliny endemiczne to Iris gramina i Adenophora lilifolia. Inne rośliny występujące w północnej części lasu to turzyca karłowata Carex humilis, trzęślica modra Mollinia arundinacea i główna szwajcarska populacja Iris gramina. Dla żółwia błotnego dostępny jest specjalny staw reprodukcyjny. Gatunek raka nie jest endemiczny dla tego regionu, ale jest chroniony i istnieje plan kontrolowanej repopulacji.
W regionie Lugano znajduje się szereg skamieniałości, które można oglądać. Skamieniałości te pochodzą z okresu jurajskiego, który miał miejsce 180 milionów lat temu. Monte San Giorgio jest wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego, dzięki swoim złożom skamieniałości. Chroniona jest również góra Meride, która jest prawie całkowicie naturalna. Północna ściana góry zawiera permskie formacje węglanowe. Jezioro ma wysokie stężenie fosforu, co zwiększa jego zużycie tlenu. Martwe algi mogą również powodować problemy dla ryb.
Jednymi z najbardziej zagrożonych gatunków w jeziorze są raki: ukleja i rak białopłetwy. Oba są w zaniku i trwają plany kontrolowanej repopulacji tych zwierząt w Lago Maggiore. Występują tu również pewne gatunki nierodzime, takie jak lin. Różne dekrety kantonalne i lokalne plany gminne chronią ten obszar. Obszar ten jest również objęty działaniami przeciwpożarowymi, aby sprostać przyszłym wymaganiom turystycznym.
Obszar jest obecnie chroniony przez różne ustawy i wykazy federalne i kantonalne. Istnieje porozumienie między Szwajcarią a Włochami dotyczące rybołówstwa, a żegluga śródlądowa jest regulowana. Lokalna ludność musi współpracować, aby zapewnić ochronę tego obszaru.
Góra Lugano wznosi się na wysokość 826 metrów nad jeziorem, z łagodnym spadkiem pod kątem jego formacji geologicznych. W okolicy znajdują się Monte Bre i Monte San Salvatore, a Pizzo di Gino ma wysokość 2245 metrów. W okolicy znajduje się wiele szlaków turystycznych, w tym szlak Grindelo, który prowadzi na szczyt góry.
Podobne tematy