Miód krystalizuje się naturalnie w spiżarni lub w ulu, gdy temperatura spada poniżej 50 stopni Fahrenheita. Ilość czasu potrzebnego do krystalizacji zależy od rodzaju miodu i temperatury, w której jest przechowywany. Nie jest to oznaka zafałszowania lub pogorszenia jakości. Jest to po prostu naturalny proces, który pomaga zachować jakość miodu i pomaga mu zachować składniki odżywcze.
Ważne jest, aby przechowywać miód w chłodnym, suchym miejscu. Jeśli temperatura jest zbyt ciepła, proces krystalizacji przyspieszy. Ponadto, słoik powinien być przykryty, aby zapobiec kapaniu wody do słoika. Po otwarciu słoika pamiętaj, aby mieszać miód co kilka minut, aby kryształy nie powiększały się. Nie jest konieczne wyjmowanie miodu ze słoika przed mieszaniem.
Rodzaj opakowania i poziom wilgotności w słoiku również wpłynie na proces krystalizacji. Niektóre miody, takie jak miód ziemny i dziki, krystalizują się łatwiej niż inne. Rodzaj nektaru kwiatowego, z którego powstał miód, również będzie miał istotny wpływ na szybkość jego krystalizacji. Najbardziej bogate w cukier rodzaje miodu będą krystalizować szybciej niż miody zawierające mniej fruktozy.
Wielkość i drobność kryształów w miodzie będzie również zależała od rodzaju cukru. Im więcej fruktozy, tym bardziej ziarniste kryształy. Miody o wysokiej zawartości glukozy, takie jak mniszkowy, jeżynowy i klonowy, prawdopodobnie będą krystalizować się szybciej niż miody o niskiej zawartości fruktozy, takie jak titi (gryczany).
Innym czynnikiem, który może wpływać na szybkość krystalizacji miodu jest ilość pyłku w słoiku. Pyłki są naturalnym katalizatorem procesu krystalizacji. Cząsteczki te działają jak budulec dla kryształów cukru. Jeśli słoik zawiera dużo pyłku, będzie miał szybsze i efektywniejsze tempo krystalizacji.
Różne inne czynniki mogą zainicjować proces krystalizacji, w tym obecność pęcherzyków powietrza. Rodzaj opakowania i rodzaj miodu również wpłynie na szybkość, z jaką zachodzi proces krystalizacji.
Miód surowy jest bardziej podatny na krystalizację niż miód przetworzony. Surowy miód zawiera naturalne składniki z ula, które obejmują enzymy i małe kawałki wosku pszczelego. Poza tym, że jest bardziej naturalny, surowy miód nie jest podgrzewany. Jest uważany za bezpieczny do spożycia.
W zależności od rodzaju miodu, ilości zawartego w nim pyłku, opakowania i rodzaju ula, krystalizacja może nastąpić już po kilku dniach lub trwać miesiącami. Jednak nawet po miesiącach lub latach przechowywania można znaleźć skrystalizowany miód, który można spożywać na chlebie, herbatnikach i owsiance.
Niektórzy wolą ponownie podgrzać skrystalizowany miód na śniadanie. Może to jednak prowadzić do degradacji smaku i koloru miodu. W przypadku wielokrotnego odgrzewania może być lepiej wyrzucić miód.
W przeciwieństwie do miodu granulowanego, który często jest mylnie oznaczany, miód skrystalizowany jest nadal jadalny. Można go rozpuścić z powrotem do stanu płynnego i używać w gorących napojach i potrawach.
Podobne tematy